Ден

Еден ден, јас ќе станам тема во твоите приказни за неуспешните љубови. Некој ден, близок или далечен, ќе ме ставиш меѓу загради, набројувајќи ги своите порази и победи. Секој ден, ќе ме колнеш што не сум знаел да те сакам помалку, секој ден ќе плукаш по мене, што сум те сакал премалку. Ќе дојде ден и кога ќе воздивнеш и ќе посакаш уште еднаш да ме прегрнеш, а гордоста моја не ќе знае опаш да свие и околу тебе да се завие. Затоа, во овој ден, остани само уште една желба што никогаш не ќе се оствари....

87 години од смртта на Тодор Александров...

87 Години од смртта на Тодор Александров, роден во Штипско Ново Село.Штип останува град на револуционери,атентатори ,водачи,архиепископи, и е бастион на ВМРО, во Штипјани тече вмровска крв.Тодор Александров е потписник на МАЈСКИОТ МАНИФЕСТ. Вечна му слава...

Таткото,Синот и Енциклопедијата !!!

Ситуација 1
Синот бил немирен, па таткото му наредил дека за секоја грешка што ќе ја прави, ќе кова по еден клинец на вратата. После 2 месеци, цела врата била искована. Синот сватил дека многу грешел, па рекол: „За секоја добра работа, ќе вадам по еден клинец“. За неполн месец ги извадил сите, па му рекол на татка си: „Може два месеца грешев, ама еве за неполн месец ги поправив сите грешки“. Да, ама дупките останаа.


Ситуација 2
Прашал синот што значи тоа црква, па таткото му објаснил: „Тоа е место каде што се молиш за некоја желба да ти се исполни и каде што се каеш за некоја грешка што си ја направил да ти биде простена.“ Се молел синот 3 месеци да му купат велосипед, па после си украл еден, и секој ден се молел да му ја простат грешката.

Планината

Тргнуваш во потрага по својот сон, обрабен единствено со мислата дека тој ќе ти е последен. Удолнината е недогледна и попразна одошто твојата душа. Не сакаш да се откажеш од животот, а сепак иташ кон мигот што треба да го открие крајот на приказната која ја нарекуваш живот, онаа иста приказна чие раскажување веќе одамна ти создава мачнини во стомакот.

Оваа собичка не е моја, а чудно, ја чувствувам како свој дом. Кога и да чукнам на вратата, однатре ќе се појави некој што ќе ме пречека со отворена прегратка и ќе ми понуди преноќиште. Лежејќи во убиствено гласната тишина што го преплавува секој милиметар меѓу блиските ѕидови неретко помислувам на својот глад за женско месо. Сонувам како крцкавата врата се искривува под товарот на твоите нежни раце што ја притискаат. Влегуваш.
Не те познавам. Постоиш само како форма која навестува содржина. Тука си - разголена, миризлива, прекрасна. Те очекувам спружен на постелата во најобичното собичка на светот. Те гледам додека полека од себе ја оттргнуваш и онаа лесна облека што открива многу повеќе одошто сокрива. Доаѓаш. Не велиш ниту збор. Ми говориш со усните залепени врз моите. Ме впиваш со допирите додека јас ја пијам твојата младост. 

Ги преминуваш поточињата и реките кои безобразно ја сечат тесната патека гушната од високо истопорените ритчиња. Иташ угоре, кон врвот на светот, единственото место каде што знаеш дека можеш да ја наполниш душата, онаму каде што осаменоста не е проклетство, туку благослов. Го бараш амбисот, надевајќи се дека никогаш нема да го пронајдеш.

Ја нурнувам главата помеѓу твоите нозе. Потонувам. Не испушташ ниту крик! Копнеам да го чујам твојот глас, па му дозволувам на јазикот да се прошета малку подлабоко, да те натера да извикаш на сиот глас. Молчиш исто толку силно колку вечната тишина во собичката која понекогаш ја нарекувам свој дом.

Ти се фрлам в прегратки и навлегувам во тебе, колку што можам посилно и подлабоко. Го барам мигот што ќе ми навести дека не си само парче месо фрлено во мојата челусш. Правам сè за да дојдам до мигот кога ќе екне твојата издишка и сосема ќе ги сруши сите ѕидини што ги бев соѕидал околу мене. Попусто, ти остануваш сосем нема.
Никогаш не стигнуваш до врвот. Таму беснеат бурите, таму живеат боговите! Ти не си ништо повеќе од еден обичен смртник истопорен пред сопствената немоќ да ги покориш сништата. Тие секогаш те покорувале тебе. Ете и сега, ја пронајде истата онаа провалија што умот ти ја скова како вечно почивалиште. Се исплаши, та на пртсти, полека, помина од страна. Се исплаши од проклетата смрт и си замина, кон она проколната собичка со четири претесни ѕидови во кои владее претеран молк!

Оставам дел од себе, во тебе, во истиот миг кога ти силно го загризуваш мојот врат. Крикнувам од болка, викам од задоволство, умирам во оној еден миг кога ми пее и душата, кога дури и ноќта станува сончева. А ти стануваш, се нагрнуваш со лесната облека и тивко, на прсти, заминуваш исто онака молчаливо како што дојде. Со себе носиш дел од мојата душа, оставајќи зад себе пустош и уште толку поголема празнина.

ГОРАН ПАНДЕЕЕЕЕЕЕЕВ !!!

Пандев пречекан со овации од 60.000 илјади навивачи на Наполи

Најдобриот македонски фудбалер Горан Пандев беше пречекан со овации од 60 илјадната публика во Наполи на вчерашното официјално претставување на стадионот Сан Паоло.

Пандев беше официјално промовиран како ново засилување на калчолигашот кој годинава ќе се натпреварува и во Лигата на шампионите на пријателскиот натпревар против Палермо, а во дресот на Наполи ќе го носи бројот 29.

Најдобриот стрелец на македонската репрезентација на презентацијата беше наречен „Кунг фу Пандев“, а во своето прво обраќање на фановите на Наполи тој им се заблагодари на клубот и на навивачите.

Воодушевен од спектакуларниот пречек од навивачите призна дека доживеал експлозија на емоции.

„Дали е словенизација ако 50 години се проучуваше само славјанската историја?“

               Партискиот историчар си останува партиски, без разлика на систем, време или партиска определба...

кој му даде дозвола на ваков сељак да биде тренер ?!?!?!?

Прашањето за државното име Македонија е затворено

Промената на државното име не е обврска на пратениците, претседателот и министрите, бидејќи за тоа немаат никаков мандат, ниту пак тоа претставува политичка зрелост, туку велепредавство и лудост! СМК за лицемерна ја оценува поддршката на СДСМ на министерката Арифи за консензус за државното име, ако намерата им е негова промена!

СМК укажува дека Албанците без државното име Албанија ќе бидат се’, само Албанци не’! Ако Албанија го промени своето име, како што Арифи мисли да го менува името на државата во која живее, во светот нема да има Албанци, како што повеќе ќе ги нема ниту во Македонија.

Ако Арифи заборавила како Албанците во Македонија реагираа на Енциклопедијата на МАНУ во одбрана на правото за самоидентификување, нека не заборава дека меѓународното право ја исклучува мајоризацијата на малцинствата над мнозинството со кое живеат, па дури и од позиции на власт. Прашањето за државното име Македонија е затворено со референдумот од 8 септември 1991 година, а Уставот не пропишува овластувања и процедури за негова промена!

ЕУ или НАТО не се гаранција за мирот и безбедноста во Македонија, туку државното име е единствениот фактор на коегзистенцијата во неа и на нејзиниот територијален интегритет. Патем, светот ниту започнува ниту завршува во Брисел и Стразбур, а американскиот унилатерализам и евро-центризмот веќе одамна се минато свршено време.

Македонците можеби се за пристапување на Македонија во сојуз со ЕУ и НАТО, но ако антимакедонизмот на Атина, грчкиот геноцид врз македонскиот народ и наци-фашистичкото барање на Хеленската Република се вредност за солидарност на Брисел и Стразбур со Елада, се отфрла членството на Македонија во овие сојузи на држави. Истовремено, покрај САД и евро-атлантските интеграции Македонците ги преферираат активниот мултилатерализам и евро-азиските интеграции со: Турција, Израел, Руската Федерација, Индија, Кина, Арапската Лига, Исламската Конференција, Движењето на неврзаните.

.........20 август 2011 година, Скопје, Македонија - И покрај притисоците на меѓународни мешетари и велепредавството на домашни квислинзи и неоврховисти, Светскиот Македонски Конгрес (СМК) ја предупредува власта, претседателот, пратениците и министрите, да се откажат од авантура за промена на државното име Македонија под какви и да е услови.Промената на државното име Македонија претставува капитулација на државата, а тоа е невалиден и антиуставен акт, недозволив со Уставот на државата Македонија! Во такви услови, бидејќи одбраната е уставно право и обврска на граѓаните, секој има право со сите можни и расположиви сили и средства да се бори против извршителите на тоа велепредавство, злосторство против човештвото и геноцид врз македонскиот народ, на кои кога и да е ќе им пресуди судот на народот и историјата. Секоја власт која ќе поведе постапка за промена на државното име го губи легитимитетот пред народот и граѓаните и нивната доверба да владее со Македонија!Промената на државното име значи дестабилизација на државата Македонија и регионот.СМК отфрла промена на Уставот, референдум и ратификација на меѓународен договор за промена на државното име Македонија!СМК отфрла референдум за промена на државното име Македонија, бидејќи нов референдум за државното име нема да биде референдум за негова одбрана, туку референдум за негова трајна промена!Прашањето за државното име Македонија е затворено со референдумот од 8 септември 1991 година кога македонскиот народ и граѓаните на Македонија во апсолутно мнозинство гласаа за „самостојна и суверена држава Македонија“ без додавки и без придавки. Одлуката на референдумот е задолжителна за сите. Токму затоа и 8 септември е прогласен за Ден на независноста! Пратенциите во првото повеќепартиско собрание како израз на добра волја за затворање на прашањето на државното име во односите со Атина, наместо Устав на Државата Македонија, донесоа Устав на Република Македонија, придодавајќи ја уставната референца „Република“ пред државното име Македонија, независно од историските хипотеки, окупацијата на македонската земја и геноцидот врз македонскиот народ:
Државното име е идентитетот на нацијата! Секоја промена на државното име Македонија значи трајна промена на името на македонскиот народ и името на македонскиот јазик. Идиотски се изјавите за промена на временото обраќање „поранешна Југословенска Република Македонија“ во Обединетите Нации и меѓународните организации без промена на Уставот на Македонија, името на македонскиот народ и името на македонскиот јазик. Во меѓународната заедница името на националноста по автоматизам произлегува од името на нацијата како синоним за државата. Промената на државното име автоматски значи промена на името на македонскиот народ и името на македонскиот јазик.
Самоидентификацијата и самоопределувањето произведуваат правна декларација за името во Уставот на државата. Името на нацијата произлегува од правната декларација, а не од вербалната самоидентификација, бидејќи државното име не е за внатрешна, туку за меѓународна употреба во целиот свет. Македонија не е Македонија за Македонците внатре во државата или само меѓу Македонците во светот. Името на државата е правна легитимација за Македонците пред светот и по меѓународното право!
Човекот не се именува по вербална изјава, туку по правната легитимација која се издава во местото на раѓање и важи за целиот свет. На црнците, белците и жолтите не им пишува на чело што се, ниту им веруваме дека тоа се, поради ризик од лажно претставување, додека не им се провери личната исправа (личната карта или пасошот) во која ја пишува националноста и името на државата чие државјанство поседуваат.
И затоа изјавите дека ќе го сочуваме името на македонскиот народ и јазик и државното име за внатрешна употреба без промена на Уставот со ново меѓународно име претставуваат лага со далекусежни и непроменливи последици! Ново меѓународно име на државата значи трајна промена на државното име Македонија за секаква употреба и трајна промена на името на македонскиот народ и јазик!
Впрочем, Резолуцијата 817 (1993) на Советот за безбедност на Обединетите Нации не значи договор за промена на државното име Македонија, туку разговор за неговата разлика. Со Времена македонско-грчка согласност од 13 септември 1995 година пак, државата Македонија ниту го прифатила временото обраќање во Обединетите Нации за ново меѓународно име, ниту прифатила членство во меѓународни организации под тоа обраќање. Времената согласност НЕ претставува обврска Македонија да пристапува во меѓународни организации под име различно од нејзиното државно кое истовремено претставува и меѓународно име, затоа што Македонија нема име за внатрешна и име за надворешна (меѓународна) употреба, туку едно и единствено за секое време и во целиот свет!
Ако антимакедонизмот на Атина, грчкиот геноцид врз македонскиот народ и наци-фашистичкото барање на Хеленската Република се вредност за солидарност на Брисел и Стразбур со Елада, Македонците во целиот свет го отфрлаат членството на Македонија во овие сојузи на држави. Светот ниту започнува ниту завршува во Брисел и Стразбур, а американскиот унилатерализам и евро-центризмот одамна се минато свршено време. Покрај САД и евро-атлантските, Македонците ги преферираат активниот мултилатерализам и евро-азиските интеграции со: Турција, Израел, Руската Федерација, Индија, Кина, Арапската Лига, Исламската Конференција, Движењето на неврзаните.
И секако, СМК смета дека Споменикот на Александар Трети Македонски, не Александар Велики според грчкото именување, на централниот плоштад во метрополата на Републиката не треба да претставува замена или самозалажување за промена на државното име Македонија, туку негова самопотврда! Александар Трети Македонски, како и сите пред него и по него, е дел од историјата и културата на Македонија и Македонците имаат право да го слават и одбележуваат неговото име и дело! Македонците имаат право на негов споменик на централниот плоштад во македонската метропола, затоа што тоа место и го заслужува! Александар Трети Македонски на централниот плоштад во метрополата на Републиката и’ ја врати изолираната историја и археологија на Македонија поради договорот Атина-Белград од 1913-та година за затворање на македонското прашање после окупацијата на македонската земја и геноцидот врз македонскиот народ. Александар Трети Македонски, како и сите пред него и по него, е дел од историјата и културата на Македонија, и Македонците имаат право да го слават неговото име и дело! Македонците имаат право на негов споменик на централниот плоштад во македонската метропола, затоа што само тоа место го заслужува! И затоа голема благодарност до Владата, затоа што преку спомениците во Скопје и низ Републиката и’ ја врати изолираната историја и археологија на Македонија поради договорот Атина-Белград од 1913-та година.